Słomczyn. Św. Zygmunta

Parafia Słomczyn (dawniej – Cieciszew) jest najstarszą parafią w dekanacie konstancińskim i jedną z najstarszych w całej archidiecezji warszawskiej.

Pierwszy znany z imienia proboszcz (pleban) to Bolesta – wiadomo, że na ziemiach parafii działał w 1398 r. Nie zachowały się zapisy o erygowaniu parafii przyjmuje się, że jej oficjalne datowanie rozpoczyna się rok później, czyli w 1399 r. I taką datę umieszczono na pamiątkowej tablicy w Cieciszewie, jednej z wiosek dzisiejszej parafii, leżącej w pradolinie Wisły, na placu, gdzie później wzniesiony został pierwszy kościół.

Wiadomo, że pierwszy kościół ufundował Mrościsław Cieciszewski (albo Cieciszowski), herbu Roch, w początkach XV w. Drewniany kościół prawdopodobnie poświęcił biskup poznański Andrzej Łaskarz (1362-1426) z Gosławic, m.in. kanclerz królowej, św. Jadwigi Andegaweńskiej.

Od samego początku patronem był św. Zygmunt, król i męczennik, choć w późniejszych latach (w szczególności w czasie wizytacji w 1603 r.) jako patron wymieniany był też św. Prokop.

Związki z archidiecezją poznańską stają się oczywiste, jeśli pamiętać będziemy, że diecezja warszawska – jako część archidiecezji poznańskiej – erygowana została dopiero w 1798 r., natomiast archidiecezja warszawska powstała dopiero w 1818 r. Do tego czasu parafia podlegała arcybiskupowi poznańskiemu.

W 1439 r. parafię odwiedził bp Andrzej Bniński  (ten sam, który później w 1454 r. poświęcił kościół p.w. św. Anny w Warszawie, dziś kościół akademicki), by rozstrzygnąć spór o lokalizację nowego kościoła i nowych domostw dla plebana, wikarego i innych usługujących w kościele. Zdecydowano, że nowy kościół zostanie postawiony na miejscu starego. Wybudowano go w ciągu paru lat i już ok. 1441 r. bp Bniński go poświęcił.

W 1580 r. do parafii należały 22 miejscowości, prawie wszystkie należące do rodu Pierzchałów (Cieciszewskich, Turowskich, Oborskich, a także – w 1439 r. – Czosnowkich).

Kościół w Cieciszewie już wtedy nie istniał – kolejna powódź spowodowała zmianę biegu Wisły, która znacząco przybliżyła się do Cieciszewa i podmyła mury kościoła. Trzeba było go zburzyć. Przez wiele lat parafia nie miała świątyni, o czym świadczą zapisy o ślubach z tego okresu: miały one miejsce w różnych wioskach parafii.

Na początku XX w. staraniem proboszcza ks. Wincentego Tymienieckiego, zostały dobudowane dwie boczne nawy z prezbiterium, zakrystią i fasadą.

Dzwony konsekrował w 1892 r. biskup Kazimierz Ruszkiewicz- sufragan warszawski.

Murowaną dzwonnicę natomiast zbudowano w 1902 r. (niektóre źródła mówią o początkach dzwonnicy jeszcze w XVIII w., o czym świadczyłaby wcześniejsza konsekracja dzwonów). Obecnie jest tylko jeden dzwon „Zygmunt”, o wadze 700 kg, konsekrowany w 1919 r. przez sufragana warszawskiego bp. Stanisława Galla.

Cmentarz parafialny znajduje się u stóp Skarpy Wiślanej, poniżej kościoła. Istnieją przesłanki świadczące o tym, że na jego miejscu grzebano już w XVII w. W 1913 r. parafianie wystawili na jego środku krzyż dziękczynny za otoczenie miejsca nowym, ceglanym, istniejącym do dziś murem ceglastym. Na cmentarzu znajduje się murowana kaplica grobowa rodziny hrabiów Grzymała-Potulickich oraz kwatera z grobami poległych w latach 1939-1945 (m.in. paru powstańców warszawskich). Poza murem cmentarnym znajduje się inna kwatera z mogiłami polskich żołnierzy z ziemi wileńskiej i grodzieńskiej, poległych w 1914 r.

Kościół, plebania i zabudowania kościelne ucierpiały w czasie I wojny światowej.

W 1965 r. parafię odwiedził i wizytował Prymas Tysiąclecia Stefan kard. Wyszyński.