Michałowice. Wszystkich Świętych

Najstarsze wiadomości o Parafii Michałowice sięgają roku 1521. Potwierdza to dokument “Eerkcyya” Jana łaskiego Arcybiskupa Gnieźnieńskiego, który zaświadcza, że zawsze był tu kościół. Gdy jeden upadał stawiano drugi. Kolejne dokumenty informują, że w 1622 roku na placu gdzie obecnie znajduje się figura Matki Bożej stała drewniana kapliczka ufundowana przez Andrzeja Świdzińskiego właściciela dóbr w Świdnie. Proboszczem parafii był wtedy ks. Jan z Zawad, były porucznik. W sprawozdaniu z wizytacji biskupa przeprowadzonej w 1746 roku, gdzie proboszczem był ks. Jan Snarski czytamy: “kościół drewniany, bardzo zrujnowany, ściany i dach zły stan, wewnątrz pięć drewnianych ołtarzy bardzo ubogich”. Zaistniała więc potrzeba budowy nowej świątyni.

Fundatorem kościoła murowanego był Stanisław Świdziński, wojewoda rawski, dziedzic dóbr w Świdnie. Budowę rozpoczęto w 1751 roku a ukończono w 1753 roku (w innych dokumentach w 1754). W dokumentach zapisano, że materiał na budowę kościoła woził dziedzic “swoimi furami, bez żadnej innych pomocy”. postawił nawet z drzewa przy dawnej plebanii dwa piękne pokoje w których mieszkał podczas budowy, aby osobiście dopilnować wszystkich prac. Nawet dzieci dziedzica: dwóch synów i dwie córki pomagały przy budowie kościoła. Należy też wspomnieć o dużym zaangazowaniu wielu parafian przy wznoszeniu budynku. Kościół pokryto drewnem a na to zostały połozone gonty modrzewiowe. Miał dwie wieże z dwiema kopułam, w których były dzwony większy i mniejszy oraz trzecia wieża po środku z małym dzwonkiem – sygnaturką. Proboszczem parafii był wtedy ks. Andrzej Chocimski.

Wewnątrz kościoła wykonano wówczas pięć ołtarzy.
– dwa z nich snycerskiej roboty, malowane i zdobione: ołtarz ukrzyżowania Pana Jezusa, oraz ołtarz Matki Boskiej zasłaniany obrazem św. Józefa.
– trzy ołtarze malowane iluzorycznie z obrazami: Wszystkich Świętych w ołtarzu głównym, św. Walentego i św. Antoniego Padewskiego w nawie kościoła.

Kościół wykonany jest w stylu barokowym. Na ścianach, stropach i sklepieniach budowli wielobarwne malowidła włoskiego mistrza, przedstawiające XII Apostołów. Na suficie unosi się baranek, nad nawą zaś św. Stanisław, biskup męczennik. Konsekracji dokonał ks. Andrzej Załuski, biskup kijowski w 1761 roku. Podróż jaka musiał odbyć do naszej parafii trwała 14 dni. Kościołowi nadano tytuł Wszystkich Świętych. W dokumentach z roku 1818 zanotowano: “wewnętrzna postać kościoła jest jedną z najpiękniejszych i najozdobniejszych”. Ustalono odpusty:
– Św. Walentego – 14 lutego
– Św. Antoniego Padewskiego – 13 czerwca
– Rocznica konsekracji kościoła – 1 niedziela października
– Uroczystość Wszystkich Świętych – 1 listopada

W krypcie pod ołtarzem kościoła znajdują się groby kollatorów kościoła:
– Andrzeja Grobickiego (1814-1906)
– Michała Fredro – Bonieckiego (1839-1877)
– Marii Fredro – Bonieckiej (1843-1920)
– Filipa Chudzyńskiego (1790-1832)
– Jana Szamerskiego (+1939)
– Urszuli Madalińskiej (+1830)
– Michała hrabiego Stadnickiego (+1831)
– Antoniego Świdzińskiego (+1828)
Na ścianach wewnątrz kościoła znajdują się Epitafia tychże dobrodziejów parafii i kościoła.

Dach kościoła był kilkakrotnie remontowany. W 1880 roku renowację wewnętrznych ścian kościoła oraz ołtarzy wykonał malarz – Edward Gąsiecki. Podczas działań wojennych w 1914 roku zostały uszkodzone freski na suficie i ścianach, wybito szyby w oknach, uszkodzono drzwi wejściowe. W 1915 roku wojska rosyjskie zabrały trzy dzwony oraz dwie kule z wież kościoła. W 1920 roku dzięki staraniom ks. Andrzeja Gryczyńskiego wybudowano nowe wieże barokowe i odnowiono wnętrze kościoła. W 1930 roku ufundowano okna witrażowe.

W latach osiemdziesiątych dzięki dużemu zaangażowaniu ks. Mariana Malczewskiego oraz parafian kościół został pokryty miedziowaną blachą oraz położono zewnętrzne elewacje. W 1998 roku staraniem księdza Jerzego Sikorowskiego wybudowano kaplicę w Brzostowcu oraz wyremontowano parkan wokół kościoła i okna witrażowe.