Abp Szczepan Hołowczyc, metropolita warszawski i prymas Królestwa Polskiego

Abp Szczepan Hołowczyc ur. przed 19 sierpnia 1741 r. w Orszy, zm. 27 sierpnia 1823 r. w Warszawie – biskup diecezjalny sandomierski w 1819 r., arcybiskup metropolita warszawski i prymas Królestwa Polskiego w latach 1819-1823.

Od 1771 r. studiował w wileńskim seminarium jezuitów i misjonarzy. Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1772 r. kontynuował studia w Rzymie. W 1773 r. został proboszczem w Kutnie. Był współpracownikiem Komisji Edukacji Narodowej. W 1775 r. został członkiem Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych i brał czynny udział w jego pracach.

W 1776 r. został sekretarzem i współpracownikiem arcybiskupa Michała Jerzego Poniatowskiego. W 1781 r. został kanonikiem warszawskim, w 1785 r. – krakowskim, a następnie – prałatem kieleckim. Od 1818 r. był senatorem Królestwa Polskiego.

W dniu 29 marca 1819 r. został mianowany pierwszym biskupem nowo powstałej diecezji sandomierskiej. Sakrę biskupią otrzymał w Warszawie 6 lipca 1819 r., natomiast władzę w diecezji objął przez swojego pełnomocnika bp. Aleksandra Dobrzańskiego 8 września 1819 r., ponieważ sam 24 kwietnia 1819 r. został wybrany wikariuszem kapitulnym archidiecezji warszawskiej. W dniu 17 grudnia 1819 r. został mianowany arcybiskupem metropolitą warszawskim, zaś rządy w archidiecezji objął 19 grudnia 1819 r. Jednocześnie, od 1819 r. był prymasem Królestwa Polskiego. Został pochowany w podziemiach katedry św. Jana Chrzciciela w Warszawie

„Biskupi ordynariusze archidiecezji warszawskiej 1794-2007”, Warszawa 2013