Wojskowo-cywilna parafia na Boernerowie ma już 80 lat. Medale „Milito pro Christo” dla zasłużonych parafian

– Wspólnota parafialna jest potrzebna jako szkoła miłości, wrażliwości i służby – mówił wieczorem 16 listopada w kościele pw. Matki Bożej Ostrobramskiej na warszawskim Boernerowie biskup polowy Józef Guzdek. Ordynariusz wojskowy, kapelani, żołnierze, profesorowie, podchorążowie i studenci Wojskowej Akademii Technicznej oraz parafianie dziękowali za 80 lat funkcjonowania parafii w jej święto patronalne. Po Mszy św. bp Guzdek wręczył medale „Milito pro Christo” oraz Medale bł. ks. Jerzego Popiełuszki osobom zasłużonym dla parafii.

Na początku Mszy św. obecnych w kościele gości przywitał ks. płk Jan Domian, proboszcz parafii wojskowo-cywilnej pw. Matki Bożej Ostrobramskiej. Oprawę muzyczną liturgii przygotował Chór Wojskowej Akademii Technicznej.

W homilii bp Guzdek wyraził wdzięczność duchownym i wiernym za opiekę nad świątynią i tworzenie wspólnoty parafialnej. Przypomniał, że podczas spotkania z polskimi biskupami w Katedrze wawelskiej, 27 lipca br. Papież Franciszek podkreślał, że parafia nie jest przeżytkiem i zwracał uwagę, na problem jakości parafii, panującej w niej atmosfery, wzajemnej życzliwości i stylu posługi księży. – Na zakończenie rozważań o parafii Ojciec Święty powiedział dosadnie: „Parafia jest nietykalna: musi pozostać jako miejsce kreatywności”, głoszenia słowa i posługi sakramentalnej – mówił bp Guzdek.

Ordynariusz wojskowy podkreślił, że „wspólnota parafialna jest nadal potrzebna jako szkoła miłości, wrażliwości i służby”. Przypomniał, że parafia jest miejscem, gdzie „nieustannie rozlega się nawoływanie do przebaczenia i pojednania” i jest przede wszystkim „wspólnotą wiary”.

Zdaniem biskupa Guzdka we wspólnocie parafialnej, gromadząc się wokół ołtarza, „uczymy się od Jezusa postawy obumierania w imię najwyższych wartości”. – Przy ołtarzu uczymy się patriotycznych postaw i dojrzewamy do tego, aby w obronie wolności przelewać krew a nawet poświęcić życie – powiedział.

Na koniec życzył boernerowskiej wspólnocie parafialnej z okazji jubileuszu, „aby Chrystus nadal nauczał, odpuszczał grzechy, pocieszał po stracie bliskich, pomagał w pojednaniu z bliźnimi”. – Udział w Eucharystii niech dodaje sił do wiernej służby Bogu i Ojczyźnie – podkreślił.

Mszę św. koncelebrowali kapelani Ordynariatu Polowego a także duchowni z dekanatu jelonkowskiego z dziekanem ks. Janem Popielem.

Po błogosławieństwie biskup polowy odznaczył siedmioro parafian medalem „Milito pro Christo” oraz jednego „Medalem bł. ks. Jerzego Popiełuszki”. Medalem tym odznaczył także ks. płk. Jana Domiana, proboszcza parafii. W imieniu wyróżnionych za odznaczenia podziękował Jerzy Raczek, historyk i autor trzy tomowej historii Boernerowa i jego parafii.

Warszawskie Boernerowo wzięło swoją nazwę od ministra Ignacego Boernera, który w 1932 roku zainicjował budowę osiedla dla pracowników telekomunikacji i wojskowych. Wraz z osiedlem na Boernerowie powstała kaplica, według projektu Jana Redy, której budowę zakończono w 1936 roku. Drewniana kaplica powstała dzięki hojności mieszkańców – swojego trudu nie szczędziło też wojsko. Kaplica została poświęcona w 1937 roku przez biskupa polowego Wojska Polskiego Józefa Gawlinę.

Kaplica szczęśliwie uniknęła losu innych świątyń w stolicy i przetrwała II wojnę światową. Na tajne komplety przyjeżdżał tutaj po komunikanty ukrywający się w Laskach ks. Stefan Wyszyński. Krótko po wojnie, w sierpniu 1945 roku, w Boernerowie zamieszkał ks. Stefan Kuć, który prowadził ośrodek duszpasterski na prawach parafii.

We wrześniu 1984 roku Prymas Polski Józef Glemp, metropolita warszawski przekształcił ośrodek duszpasterski w Boernerowie w parafię cywilno-wojskową. 21 stycznia 1993 roku, dwa lata po odnowieniu Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego Biskup Polowy Sławoj Leszek Głódź erygował parafię wojskowo-cywilną na Boernerowie, zachowując jej dotychczasowe wezwanie.

Od 1996 roku w ołtarzu znajduje się obraz Matki Bożej z Ostrej Bramy w Wilnie, sprowadzony przez ks. płk. Jerzego Syryjczyka. Poprzedni został ufundowany przez ppłk. Leopolda Gebla i jego małżonkę, zakupiony w Wilnie i ofiarowany na potrzeby wspólnoty boernerowskiej w 1936 roku.

KAI

fot. Krzysztof Stępkowski