Pruszków. Św. Edwarda w Tworkach

Zanim powstała parafia św. Edwarda w Pruszkowie, istniał ośrodek duszpasterski przy kaplicy szpitala psychiatrycznego w Tworkach z istniejącym do dziś na terenie szpitala Kościołem Przemienienia Pańskiego, zbudowanym w latach 1904 – 1906, jako cerkiew prawosławną w modnym wówczas w Rosji stylu ormiańskim.

W 1915 roku Rosjanie, ewakuując szpital do Rosji, wywieźli całe wyposażenie cerkwi. W 1927 roku po adaptacji wnętrza byłą cerkiew zmieniono na kaplicę katolicką, której poświęcenia dokonał 30 kwietnia 1930 roku ksiądz kanonik Jakub Dąbrowski.

Do powstania parafii przyczynił się długoletni kapelan szpitala – ks. kanonik Franciszek Bujalski.

Podjął on starania u władz kościelnych, by z terenu parafii Żbików wydzielić samodzielną placówkę duszpasterską. Wspierał go ks. prałat Edward Tyszka, ówczesny dziekan pruszkowski. Dzięki ich zabiegom abp. Stefan Wyszyński dekretem z 14 września 1951 r. powołał z dniem 1 października tegoż roku filię parafii Żbików przy kościele w Tworkach, dekanatu Pruszkowskiego, z prawem udzielania chrztu św., błogosławienia związków małżeńskich, grzebania zmarłych na cmentarzu parafialnym w Żbikowie, oraz sporządzania odpowiednich aktów metrykalnych kościelnych stosownie do kanonu 470 KPK., na którą w owym czasie nie wyraziły zgody, niechętne Kościołowi władze państwowe.

Nowo powstała niezależna jednostka obejmowała tereny parafii Żbików, położone na południe od toru kolejowego Warszawa-Skierniewice, oraz nabyła wszystkie prawa i obowiązki z jakich korzystały parafie Archidiecezji Warszawskiej, oraz podlegała obowiązkom jakie na tych parafiach ciążyły.

Nowy ośrodek duszpasterski otrzymał tytuł św. Edwarda Wyznawcy, co było wyrazem wdzięczności ks. Franciszka Bujalskiego wobec ks. Edwarda Tyszki.

Filia korzystała w niedzielę i święta z istniejącej na terenie szpitala kaplicy przyszpitalnej. Po powołaniu Filii i nominacji na rektora, ks. Franciszek próbował uczynić kaplicę bardziej otwartą, udzielił w niej sakramentu małżeństwa i otworzył bramę zewnętrzną. Miała to być niepisana inauguracja nowej placówki, lecz dyrekcja szpitala kazała zaryglować bramę do kaplicy, a ks. Bujalskiego usunąć z terenu szpitala. Ksiądz zamieszkał prywatnie przy ulicy Narutowicza 13, jednocześnie zaczynając starania o kupno placu i o budowę nowego kościoła.

Dla potrzeb wiernych były tam odprawiane codzienne Msze św.. W 1957 r. ks. rektor kupił od spadkobierców dr. Daniela Goldberga działkę z budynkiem mieszkalnym i ruiną po pożarze (dawnym szpitalem doktora) przy ul. Partyzantów 15, którą w 1962 r. władze państwowe bezprawnie przejęły, urządzając w budynku mieszkania kwaterunkowe oraz przedszkole. (Ks. Franciszek zmarł 10.11.1962 r. w Pruszkowie. Spoczywa na Cmentarzu Pruszkowskim.)