Stare Babice. Wniebowzięcia NMP

Parafia Babice erygowana została  prawdopodobnie w XIII lub XIV w. Pierwszy kościół drewniany pw. Wniebowzięcia NMP wspomniany jest w aktach już w 1428 r. Historia obecnego zaś kościoła sięga roku 1728, kiedy to właściciele majątku Babice Jan Szembek kanclerz koronny i Ewa z Leszczyńskich ufundowali kościół o długości 36 i szerokości 20 łokci. Kościół był murowany, pokryty dachówką z kamienną posadzką. Konsekracji tej świątyni dokonał 24 listopada 1754 r. Książę Antoni Ostrowski biskup Inflandzki. Parafia liczyła wtedy ok. 3000 osób.

Niestety bieg czasu sprawił, że kościół ten już w XIX w. wymagał gruntownego remontu. Poza tym parafia powiększyła się do ok. 5000 osób. Te okoliczności sprawiły, że Ks. Władysław Taczanowski powziął myśl powiększenia i rozbudowania kościoła. Trudność w realizacji tego przedsięwzięcia  stanowił fakt, że Babice leżały na przedpolu fortyfikacji twierdzy Warszawa i władze carskie nawet nie chciały słyszeć o budowie. Stąd też prośba Ks. Taczanowskiego  do komendanta fortecy o pozwolenie na budowę pozostała bez skutku. Mimo odmowy ówczesny Proboszcz nie zrezygnował  ze starań udając się osobiście do generała gubernatora księcia Aleksandra Imeretyńskiego – znanego ze złagodzenia kursu wobec Polaków. Proboszcz wyjednał u niego w maju 1898 r. pozwolenie na rozbudowę istniejącej świątyni. A oto fragment kroniki parafialnej: „zatwierdzenie planu i rozkładu w Ministerium trwało do roku 1899. Dnia 29 lipca 1899 r. przystąpiliśmy po Mszy św. odprawionej na intencję szczęśliwego rozpoczęcia robót, do rozbiórki starej zakrystii i prezbiterium. Robotę powyższą robili parafianie kolejno wsiami.

Prawie nowa świątynia o 3 nawach budowana była według planu budowniczego Józefa Dziekońskiego, roboty murarskie prowadził majster z Warszawy – Żelazowski, ciesielskie – Brzozowski.”

Budowlę znacznie powiększono, dodając jej dwie nawy boczne, transept i nowe prezbiterium. Z pierwotnej fasady pozostała trudna do wyodrębnienia zaledwie część środkowa. Całość utrzymana jest w duchu architektury barokowej.

Obszerne wnętrze budowli już od wejścia wywiera olbrzymie wrażenie. Budowę zakończono w 1902 r., kiedy to Ksiądz prałat Leopold Łyszkowski dokonał poświecenia ołtarza wielkiego.

W latach 1922-23, gdy proboszczem był Ks. Bernard Jarzębski dobudowano wieżę, zaś w latach następnych dokonano generalnego remontu świątyni oraz budynków parafialnych. 26 października 1930 r. Biskup Stanisław Gall, biskup polowy wojsk polskich dokonał konsekracji wspaniale dokończonej i odnowionej świątyni.

Bieg czasu oraz działania wojenne dokonały poważnych zniszczeń świątyni. Po wojnie w r. 1948 staraniem Ks. prob. Jana Machnikowskiego ufundowano nowe dzwony (poprzednie zostały zabrane przez Niemców), których konsekracji dokonał 25 czerwca 1949 r. Biskup Zygmunt Choromański, sufragan warszawski. W 1954 r. natomiast założono instalację elektryczną.

Za czasów Ks. prob. Stanisława Skrzydlaka założono centralne ogrzewanie (1965) oraz odnowiono i uzupełniono instalację elektryczną i całe wnętrze kościoła.
Dokonano też gruntownego remontu  ogrodzenia cmentarnego, plebanii i budynków gospodarczych.

W latach 80-tych staraniem Ks. prob. Mariana Kuzalskiego kościół został pokryty miedzianą blachą  i pomalowany. Sprawiono też 40 nowych, dębowych ławek oraz 42 głosowe elektroniczne organy.

Staraniem Księdza Proboszcza Jana Szubki dokończono remont plebanii, powiększony i ogrodzony został nowym parkanem cmentarz, w Kaplicy MB założono witraż, odnowiono stacje Drogi Krzyżowej, namalowano obraz Matki Bożej Różańcowej, Św. Rodziny i Miłosierdzia Bożego. Dokonano przebudowy całego prezbiterium fundując nowy marmurowy ołtarz, którego poświęcenia dokonał w 1994 r. J. Em. Józef Kard. Glemp, Prymas Polski. W  roku 1999 odremontowano i pomalowano całą elewację zewnętrzną oraz wnętrze kościoła, ogrodzenia i plebanii. W kościele wymieniono też wszystkie okna.

Dnia 7 listopada 1999 r. Ks. Prymas dokonał instalacji relikwi św. Kingi przywiezionych ze Starego Sącza. Ukończone też zostały prace przy renowacji i złoceniach wszystkich ołtarzy, ambony, chrzcielnicy, bocznej kaplicy, zakrystii oraz remont i pozłocenie piszczałkowych organów, a także restauracja nagrobków znajdujących się przy kościele. Zakupiono też nowe żyrandole oraz ławki. W zakrystii położono nową posadzkę oraz zakupiono nowe meble.
Wokół kościoła położono nową kostkę oraz posadzono szereg nowych krzewów, kwiatów i niskopiennej zieleni.

W 2003 r. rozpoczęto budowę nowego domu parafialnego – zakończono w 2006 roku.