Kaplica Res Sacra Miser

Wzniesiony w latach 1696-1699 dla sióstr karmelitanek bosych. Styl klasycystyczny.

W 1649 roku kanclerz Jerzy Ossoliński sprowadził z Krakowa do Warszawy zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Bosych. Wzniesiono dla nich drewniany klasztor i kościół w pobliżu dzisiejszej ul. Ossolińskich. Budynki zostały jednak doszczętnie zniszczone podczas wojen szwedzkich. W 1663 roku Helena Tekla Lubomirska przekazała karmelitankom część pałacu Kazanowskich. 30 października tegoż roku siostry wprowadziły się do nowej siedziby. W latach 1696-1699 do klasztoru dobudowano kościół. Przetrwał on w niezmienionej formie do dziś.

W 1819 r. karmelitanki zmuszone zostały rozkazem carskim do opuszczenia klasztoru. Wróciły wówczas do Krakowa, a ich stołeczną siedzibę przekazano Warszawskiemu Towarzystwu Dobroczynności. Opiekę nad kaplicą zaczęły sprawować siostry szarytki.

Podczas Powstania Warszawskiego świątynia została częściowo zniszczona. Wkrótce po zakończeniu wojny przystąpiono do remontu budynku. Zakończono go w 1949 r. i wtedy kościół został oddany do użytku wiernych. Rok później w dawnym klasztorze zorganizowano zakład opieki dla starców. Wtedy też całość zabudowań (poza świątynią) przejęły władze komunistyczne. Co więcej, w 1955 r. wydano nakaz rozbiórki kościoła-kaplicy. Wobec licznych protestów mieszkańców decyzja ta została cofnięta.

W 1998 r. szarytki opuściły „Res Sacra Miser”. Obecnie opiekę nad świątynią sprawuje ksiądz rektor z pomocą osób świeckich.