Dwa punkty odniesienia. Profesorowie: Salij OP i Csontos SJ uhonorowani doktoratami honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego

– Dla mnie osobiście, jak i dla całego pokolenia księży o. prof. Jacek Salij to stały punkt odniesienia teologicznego przez ponad 50 lat. W duszpasterstwie korzystaliśmy z jego książek, artykułów i wystąpień – mówił  kard. Kazimierz Nycz podczas uroczystości. Jego zdaniem, na Słowacji takim punktem odniesienia był jezuita o. prof. Ladislav Csontos SJ, dziś także uhonorowany doktoratem honoris causa PWT w Warszawie.  Wyraził też przekonanie, że w dzisiejszym, pogubionym świecie, gdzie różni aspirują do tego, by być przewodnikami innych, warto takie jasne punkty odniesienia wskazywać i naśladować. Laureatom życzył, aby jak najdłużej służyli Kościołowi jako teologowie.

Zanim laureaci odebrali dyplomy, zebrani w auli dawnej Centralnej Biblioteki Rolniczej mieli okazję wysłuchać laudacji przybliżających ich dokonania. Ks. prof. Józef Warzeszak prezentując postać o. prof. Jacka Salija OP podkreślił, że jest to jeden z najbardziej rozpoznawalnych teologów w Polsce. Zwrócił m.in. uwagę na jakość uprawianej przez niego teologii oraz jednoznaczność: jest taki sam w artykułach teologicznych, jak i w wywiadach. To teolog zasad – pisze o tym, co zasadnicze: o sakramentach, wierze. Nie unika tego, co mniej popularne choć ponadczasowe. Cechuje go prostota prawdy, spokojne wyważone argumenty. Jako rasowy dominikanin kiedy przemawia – uczy. Kształci już przez sam sposób prowadzenia dyskusji – wyliczał ks. prof. Warzeszak. Na koniec stwierdził: „Szczęśliwa Warszawa i Polska, że ma takiego teologa i dominikanina.

O. prof. Salij po odebraniu honorowego dyplomu podzielił się swoimi refleksjami na temat teologii, w których podkreślił, że teologia jest wiedzą o Bogu, a teologiem można być „tylko poprzez uczestnictwo w tej znajomości Ojca, jaką ma Syn – jedyny Teolog w pełnym tego słowa znaczeniu”. – Poza zbawieniem wiecznym niczego bardziej nie pragnę, niż być teologiem z prawdziwego zdarzenia – wyznał o. Salij. – Czy jednak nim jestem? – zastanawiał się.  W odpowiedzi podkreślił, że do niego należy staranie o to, żeby uprawiana przez niego teologia zakorzeniona była w jego własnej wierze i modlitwie. – I żebym ją wykonywał w postawie posłuszeństwa i służby – powiedział.  Dominikanin podkreślił, że teologia autentyczna nie polega na głoszeniu własnej nauki, tylko na zgłębianiu Ewangelii. Wymaga wielkiej modlitwy i bardzo uważnego wsłuchiwania się w wiarę Kościoła. – Nie umiem sobie wyobrazić autentycznej teologii obok Kościoła, a tym bardziej wbrew Kościołowi – zaznaczył. „Moje wystąpienie dziękczynne za honory, które mnie dzisiaj spotykają, pozwolę sobie zakończyć modlitwą: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu! Panie Boże, miej w opiece naszą teologię!”

Polska ma o. prof. Salija natomiast Słowacja o. prof. Ladislava Csontosa SJ, matematyka, filozofia i teologa – zwrócił uwagę w laudacji o. prof. Józef Kulisz SJ. Kreśląc sylwetkę i dokonania słowackiego jezuity  wspomniał, że w czasach komunizmu w Czechosłowacji, w latach 1975-1990 był „jedną nogą w kryminale”. Taki tytuł zresztą nosi  książka, w której opisał swój tajny nowicjat u jezuitów, tajne studia teologiczne,  święcenia kapłańskie przyjęte potajemnie w Polsce. Dopiero po upadku komunizmu, w 1996 r. został dyrektorem Instytutu a następnie dziekanem wydziału teologicznego na Uniwersytecie w Trnawie, gdzie powołał do istnienia nowy kierunek: filozofia chrześcijańska. O. prof. Csontos SJ widzi bowiem potrzebę istnienia filozofii chrześcijańskiej, dialogującej z kulturą. Główny nurt jego zainteresowań to  filozofia chrześcijańska, antropologia, rodzina – jako miejsce wychowania człowieka. Chętnie sięga do antropologii Jana Pawła II i jako jeden z pierwszych na Słowacji zajął się antropologią rodziny, a także par rozwiedzionych. W swojej pracy wskazuje drogę, którą człowiek może dojść do pełni człowieczeństwa.

O. prof. Ladislav Csontos SJ w swoim wystąpieniu podkreślił, że „w każdej sytuacji można myśleć jak wolny chrześcijanin i dać duszę kulturze”. Dla niego samego ważne było spotkanie z odnowioną teologią moralną, co dało mu perspektywę spotkania wiary i kultury. Jest przekonany, że nie można uprawiać teologii odrywając się od kultury. Kluczowe znaczenie ma dialog między kulturami i religiami. Nie jest on możliwy bez wzajemnego zrozumienia bo skrajności wciągają w czarno-białą optykę ale, ani człowiek ani społeczeństwo jako całość, nie mogą żyć długo tylko w konfrontacji, potrzebują dialogu.

W uroczystości wręczenia doktoratów honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie wzięli udział liczni profesorowie stołecznych uczelni, przełożeni i współbracia zakonni obu laureatów: dominikanie i jezuici. Obecni byli też alumni kilku seminariów duchownych afiliowanych do PWTW a oprawę muzyczną zapewniła schola Wyższego Seminarium Duchownego w Warszawie

awo/archwwa.pl